Fietsreis Joost & Heleen: Zuid-India en terug, naar de sneeuw

India begon voor mij (Joost) met drie dagen lang 39 graden koorts, huiduitslag, veel hoesten en daarna toch maar een doktersbezoek. Na een bloedonderzoek en röntgenfoto's van de longen kon malaria gelukkig niet geconstateerd worden, maar wel een longontsteking. Na een antibioticakuur ging dit veel beter, maar de eerste dagen moesten we het wel wat rustig aan doen met fietsen.

Het fietsen in India was (haast onverwacht) mooi. We begonnen in Goa en het einddoel was Kochi in Kerala. Na de eerste paar dagen langs de kust in Goa gefietst te hebben zijn we daarna landinwaarts gegaan, wat veel klimmen betekende door tropisch regenwoud om uit te komen op het Decca-plateau op 1000m hoogte. Op dat plateau zijn weer verder naar het zuiden gereden, wat qua temperatuur (op die hoogte is het toch zo’n 6 graden koeler dan langs de kust) een handige keus was. De meeste wegen waren rustig en het landschap was super afwisselend. Uitgestrekte palm- en bananenplantages aan de westkust, steppe-landschap op het Decca-plateau en ertussenin tropisch regenwoud, vol apen, wilde olifanten, tijgers, tropische vogels etc. Wat zuidelijker weelderige plantages van koffie, rode en zwarte pepers en vooral ook thee.

Het voelde wel wat raar om dwars door een natuurpark te fietsen waar overal borden langs de kant van de weg staan met waarschuwingen als: “pas op: wilde olifanten en tijgers; niet stil staan en niet uit de auto stappen!”. In het eerste natuurpark waar we doorheen fietsten werden we al meteen aangehouden door parkwachters die ons vertelden dat 200 meter verderop een wilde olifant langs de kant van de weg stond en dat die heel aggressief kunnen zijn, en dat we daarom niet door mochten fietsen. Uiteindelijk hebben ze een vrachtwagen voor ons aangehouden die ons af zou schermen van de olifant: wij konden ons aan de zijkant van de vrachtwagen vasthouden zodat de olifant ons niet zou zien. Best spannend.. Later, in een ander park, kwamen we nog wel oog in oog te staan met een wilde olifant. Gelukkig was dat net bovenaan een pas zodat wij direct hierna de afdaling in konden zetten.

Wat betreft cultuur was er ook veel te zien: oude hindoe-tempels, decadente maharadja-paleizen, moskeeën, kerken, synagoges. Vooral de staat Kerala was een smeltkroes van religies. En het eten was de grote bonus van Zuid-India. Ontbijten met masala dosa’s (grote knapperige pannenkoeken gevuld met een groentenprutje, dat gegeten wordt met kokoschutney en een lichte curry), lunchen met all-you-can-eat rijst-thali’s en dineren met heerlijke roti’s, naan-brood en curry’s. Mmm.

Na ruim 1250 km fietsen in India kwamen we aan in Kochi, een stad met een uitgebreide Europese geschiedenis en zelfs een “Dutch palace”. Hier hebben we nog een middag op een bootje gezeten om de zgn. backwaters rond de stad te bekijken; een soort tropische Giethoorn-ervaring. Daarna begon onze lange terugreis. Eerst 24 uur in de trein terug naar Mumbai, toen 6 uur wachten op onze fietsen die in een andere trein vervoerd moesten worden (en waarna nog een hoop bureaucratische rompslomp volgde…). De volgende dag nog een dagje in Mumbai rondgelopen en rondgehangen op het vliegveld om om 4 uur de volgende ochtend het vliegtuig te pakken naar Doha (Qatar), en van Doha naar Frankfurt. Daar werden we opgehaald door de ouders van Heleen, wat erg prettig was. De laatste auto-uren van Frankfurt naar Harderwijk hadden heel wat langer kunnen duren als we 2 dagen later de vlucht gehad zouden hebben: toen was Frankfurt vanwege de overdadige sneeuwval dicht (half maart!!). Dus, geheel onverwacht kwamen we van de 35 graden in Kochi in Nederland terug in de sneeuw!

De eindstand op de kilometer-teller is 5773 km en Heleen heeft drie lekke banden gehad. Behalve een binnenband en een bidon is er niets van ons gestolen. We hebben ontzettend veel gezien en beleefd en hebben nu een schone taak aan dat in een fotoboek te verwerken. Na dit halve jaar weg, hebben we ook veel zin om iedereen weer te zien en weer ‘gewoon’ aan het werk te gaan!

Leuk dat jullie meegelezen hebben!

Liefs, Heleen en Joost