Zuid-India en terug, naar de sneeuw

India begon voor mij (Joost) met drie dagen lang 39 graden koorts, huiduitslag, veel hoesten en daarna toch maar een doktersbezoek. Na een bloedonderzoek en röntgenfoto's van de longen kon malaria gelukkig niet geconstateerd worden, maar wel een longontsteking. Na een antibioticakuur ging dit veel beter, maar de eerste dagen moesten we het wel wat rustig aan doen met fietsen.

Het fietsen in India was (haast onverwacht) mooi. We begonnen in Goa en het einddoel was Kochi in Kerala. Na de eerste paar dagen langs de kust in Goa gefietst te hebben zijn we daarna landinwaarts gegaan, wat veel klimmen betekende door tropisch regenwoud om uit te komen op het Decca-plateau op 1000m hoogte. Op dat plateau zijn weer verder naar het zuiden gereden, wat qua temperatuur (op die hoogte is het toch zo’n 6 graden koeler dan langs de kust) een handige keus was. De meeste wegen waren rustig en het landschap was super afwisselend. Uitgestrekte palm- en bananenplantages aan de westkust, steppe-landschap op het Decca-plateau en ertussenin tropisch regenwoud, vol apen, wilde olifanten, tijgers, tropische vogels etc. Wat zuidelijker weelderige plantages van koffie, rode en zwarte pepers en vooral ook thee.

Het voelde wel wat raar om dwars door een natuurpark te fietsen waar overal borden langs de kant van de weg staan met waarschuwingen als: “pas op: wilde olifanten en tijgers; niet stil staan en niet uit de auto stappen!”. In het eerste natuurpark waar we doorheen fietsten werden we al meteen aangehouden door parkwachters die ons vertelden dat 200 meter verderop een wilde olifant langs de kant van de weg stond en dat die heel aggressief kunnen zijn, en dat we daarom niet door mochten fietsen. Uiteindelijk hebben ze een vrachtwagen voor ons aangehouden die ons af zou schermen van de olifant: wij konden ons aan de zijkant van de vrachtwagen vasthouden zodat de olifant ons niet zou zien. Best spannend.. Later, in een ander park, kwamen we nog wel oog in oog te staan met een wilde olifant. Gelukkig was dat net bovenaan een pas zodat wij direct hierna de afdaling in konden zetten.

Wat betreft cultuur was er ook veel te zien: oude hindoe-tempels, decadente maharadja-paleizen, moskeeën, kerken, synagoges. Vooral de staat Kerala was een smeltkroes van religies. En het eten was de grote bonus van Zuid-India. Ontbijten met masala dosa’s (grote knapperige pannenkoeken gevuld met een groentenprutje, dat gegeten wordt met kokoschutney en een lichte curry), lunchen met all-you-can-eat rijst-thali’s en dineren met heerlijke roti’s, naan-brood en curry’s. Mmm.

Na ruim 1250 km fietsen in India kwamen we aan in Kochi, een stad met een uitgebreide Europese geschiedenis en zelfs een “Dutch palace”. Hier hebben we nog een middag op een bootje gezeten om de zgn. backwaters rond de stad te bekijken; een soort tropische Giethoorn-ervaring. Daarna begon onze lange terugreis. Eerst 24 uur in de trein terug naar Mumbai, toen 6 uur wachten op onze fietsen die in een andere trein vervoerd moesten worden (en waarna nog een hoop bureaucratische rompslomp volgde…). De volgende dag nog een dagje in Mumbai rondgelopen en rondgehangen op het vliegveld om om 4 uur de volgende ochtend het vliegtuig te pakken naar Doha (Qatar), en van Doha naar Frankfurt. Daar werden we opgehaald door de ouders van Heleen, wat erg prettig was. De laatste auto-uren van Frankfurt naar Harderwijk hadden heel wat langer kunnen duren als we 2 dagen later de vlucht gehad zouden hebben: toen was Frankfurt vanwege de overdadige sneeuwval dicht (half maart!!). Dus, geheel onverwacht kwamen we van de 35 graden in Kochi in Nederland terug in de sneeuw!

De eindstand op de kilometer-teller is 5773 km en Heleen heeft drie lekke banden gehad. Behalve een binnenband en een bidon is er niets van ons gestolen. We hebben ontzettend veel gezien en beleefd en hebben nu een schone taak aan dat in een fotoboek te verwerken. Na dit halve jaar weg, hebben we ook veel zin om iedereen weer te zien en weer ‘gewoon’ aan het werk te gaan!

Leuk dat jullie meegelezen hebben!

Liefs, Heleen en Joost

Beach-babe

Holy cow, geen hollands koeien-dieet

toet-toet!!

Een boot vol vis

Enthousiaste kinderen op school, ze wilden allemaal onze handen schudden

Aan vitamine C geen tekort

De thee-plantages van Ooty

Zuidoost Azie zit er op.!

Lieve allemaal,
Onze derde etappe - Zuidoost-Azie - zit er alweer op. Tijd voor een update!

Omdat de weersvoorspellingen voor de Mekongdelta niet zo goed waren, hebben we de delta maar gelaten voor wat die was en zijn we vanuit Ho Chi Minh City direct naar Cambodja gefietst, waar het een ware oven was... De grensovergang ging erg soepel: bij deze overgang hoefden we geen fooi aan de douaniers te geven om ons visum te krijgen (bij de meeste andere grensovergangen moet dat schijnbaar wel). Bij de grens werden we aangeschoten door geldwisselaars. Ze vroegen of wij onze Vietnameze Dongs wilden wisselen voor Dollars of Riel. Riel wilden wij wel, maar dollars??? We kwamen er al gauw achter dat het gebruik van dollars heel gewoon is in Cambodja: bij het pinautomaat kan je zelfs alleen dollars pinnen. En ze gebruiken beide valuta gewoon door elkaar heen!

Cambodja en de rode Khmer

Cambodja is toch duidelijk een ander land dan Vietnam: ten eerste is het er veel rustiger, veel minder mensen. De verhouding scooter-auto is ook minder scheef. Het aantal 4wd-auto's is zelfs erg groot: dit zijn of mensen die voor een NGO werken, of Cambodjanen die via corrupte praktijken veel geld hebben verdiend... Het aantal NGO's is groot: borden met waterpomp gesponsord door ... Landmijnen geruimd door de Duitsers en de Japanners, Malaria aid door de Amerikanen, voedselprogramma door de EU en in de grotere plaatsen zijn veel restaurants gelieerd aan goede doelen. De Cambodjanen hebben dan ook vrij recent nog veel te lijden gehad onder de Khmer Rouge (Pol Pot en zijn 'brothers'). In Phnom Penh hebben we de beruchte gevangenis S21 bezocht, waar vele Cambodjanen wreed zijn mishandeld en vervolgens geexecuteerd (killing fields). Een erg trieste plek. Ook vreemd om dan in Noord-Cambodja het huis van 'brother number 5' te kunnen bezoeken (toegang $2), en te lezen dat deze man nog vereerd wordt (zijn ziel deelt schijnbaar winnende loterij-loten uit...) terwijl hij ook vele gruweldaden op zijn geweten heeft. 

Het oude Khmer Koninkrijk - Angkor Wat

 

Vanuit Phnom Penh zijn we in een aantal dagen naar Siem Reap gefietst, vanuit waar een omvangrijk gebied met oude tempels, waarvan Angor Wat de bekendste is. Jaarlijks komen hier meer dan een miljoen mensen op af, dus we waren niet de enigen... Maar mooi was het zeker: we hebben er een avond en een hele dag rondgefietst en verscheidene tempel-ruines bezocht. Erg indrukwekkend. Vervolgens zijn we naar het noorden gefietst en hebben daar ook nog een tweetal tempels bezocht: bij Beng Mealea wanen we ons in een decor van Indiana Jones: de tempel is deels overgroeid met prachtige bomen. De andere tempel - Prasat Preah Vihear - ligt in een stukje betwist gebied. Het Haagse Internationale gerechtshof heeft hier nog een uitspraak over gedaan, waar de Thai het niet helemaal mee eens zijn... Op dit moment is de tempel alleen vanuit Cambodja te bereiken. Er lopen vele militairen rond, die van de meeste bezoekers een pakje sigaretten toegeworpen krijgen. Wij waren met de fiets omhoog gereden: een deel van de weg is vernieuwd en prima te berijden, maar het laatste deel gaat over de oude weg en die is echt megasteil (ik denk wel 25%). Die hebben we moeten lopen... De militairen vonden ons toch wel weer zo interessant (of vreemd) dat we geen sigaretten of dollars hoefden uit te delen.

Langs de Thaise grens...

Omdat de Thai bij landgrensovergangen alleen 15-daagese visa verschaffen, zijn we vanuit het noorden van Cambodja een stuk parallel aan de grens gefietst (eerst west, daarna zuid). Het gehele grensgebied ligt vol met landmijnen (nog in de jaren 90 en mogelijk zelfs de jaren 00 daar neergelegd), dus even een plas doen in de berm was levensgevaarlijk. De wegen waren over het algemeen wel bijzonder goed: Chinese investeerders zijn nieuwe asfaltwegen aan het aanleggen. En omdat er bijna niemand rijdt, was dat heerlijk fietsen! Af en toe was het er wel letterlijk een oven: de agrariers zetten regelmatig stukken bos in de fik en met de droogte en de wind, willen deze branden groot worden en lang blijven branden.!

Chillen in Thailand
Uiteindelijk zijn we redelijk zuidelijk in Cambodja de grens naar Thailand overgestoken. Bij de grens stonden veel 'foute' mannen die een zogenaamde visumtrip naar Cambodja maakten, omdat een Thaise visum was verlopen. Het verkrijgen van ons eigen visum was ook wat vaag: Joost hoefde alleen maar een formulier in te vullen, Heleen moest ook een kopie van haar paspoort en een pasfoto inleveren. Maar uiteindelijk konden we ook hier zonder extra dollars te betalen de grens over.

Voordat we naar India afreisden, wilden we onze benen even goed rust geven. We hebben daarom de boot genomen naar het ooit idyllische Ko Samet. Dit eiland vlakbij Bangkok heeft een aantal witte stranden en is nu volgebouwd met allemaal resorts. Wij hebben uiteindelijk een leuk resort gevonden en hebben ons 2,5 dag lang weten te vermaken met naar het strand lopen, zwemmen, lezen en eten. De avonden werden opgeleukt door spectaculaire vuurshows op het strand. Op het vaste land bleek in de supermarkt vers Duits, Zwitsers en Zweeds brood verkocht te worden: gebakken door plaatselijke Zwitsers, Duitsers en Zweden (die getrouwd zijn met een Thaise). Na een paar maanden 3x per dag uit eten, vonden wij het heerlijk om brood te kunnen kopen samen met een pot pindakaas en een pot jam en dit voor ontbijt en lunch te eten.

 

Op naar de laatste etappe

We zijn nu in Bangkok, fietsdozen regelen etc. Zondag vliegen we naar Mumbai. De bruiloft waar we heen zouden gaan, gaat helaas niet meer door (de bruid heeft er toch vanaf gezien...). Omdat wij al onze vliegtickets hadden geboekt, gaan we alsnog naar India: vanuit Mumbai nemen we de trein naar Goa om vanuit daar naar het zuiden te fietsen naar Kochi.

Liefs Joost en Heleen  

Krokodil bij krokodillenfarm. Als deze krokodil groot is, wordt er een leren tas van hem gemaakt...

Hello, hello, helloooooooooooooooo

Lieve allemaal,
De beste wensen allemaal voor 2013!

Wij zijn intussen in Ho Chi Minh City (voorheen Saigon) aangekomen. Grote stukken gefietst (ruim 1000 km) maar ook eenzelfde hoeveelheid getreind/gebusd... Tijdens het fietsen worden we door jong en oud nageroepen: hello, hello, hellooooooooooooooooooo! En ook: what's your name? Af en toe ook wel vermoeiend hoor, telkens zwaaien en hello terug roepen. We kwamen een Brits fietsstel tegen: de jongen vond zichzelf een 'grumpy old man' geworden door al dat geroep.

Maar laat ik bij het begin beginnen...

Na Halong Bay zijn we terug gefietst naar Hanoi om daar onze paspoorten met visa voor India op te halen. Vervolgens zijn we via het binnenland verder naar het zuiden afgedaald. Het weer is helaas niet zo mooi als we hadden gehoopt: veel regen (en ook wind, maar die hadden we voornamelijk in de rug).




Op de koffie
Helaas zaten we al vrij snel op de koffie (of thee eigenlijk) bij de politie/militairen. Op de kaart stond dat ergens een ' point of interest' was, dus we hadden een route gekozen die daar langs leek te gaan. Er stond op gegeven moment wel een bord 'restricted area, no trespassing', maar dat negeerden we maar. Een mooi weggetje langs kalkbergen en meertjes volgde, tot we op gegeven moment door een agent op scooter van de weg werden gehaald en meegenomen naar het politiebureau (waar ook militairen rondliepen). Tja, in Vietnam doet men wel aan handhaving... De twee leraressen Engels van de naastgelegen middelbare school werden er bij gehaald als tolk (deze twee dames spraken eerlijk gezegd belabberd Engels, dus dat de meeste Vietnamezen in het binnenland niet verderkomen dan ' hello'  en ' what's your name?' is niet verbazingwekkend. De leraressen leren Engels uit boekjes en luisteren naar Engelse tapes. Een native speaker hebben ze nog nooit gesproken...). De dames vertelden ons dat we een 'restricted area' waren en dat we daarom als potentiele spionnen werden gezien. We moesten onze paspoorten inleveren en vertellen wat we aan het doen waren. Ondertussen zaten de politieagenten en militairen heel chagarijnig te blaffen (en zichzelf erg te herhalen). We moesten ons fototoestel inleveren en een paar foto's wissen (ze wilden ook wel de foto's van de rest van onze reis zien).

Door ons, meneer agent en de Engelse leraressen
ondertekent formulier dat we de boete hebben betaald...

Na een half uur kwam het hoge woord er uit: we moesten een boete betalen van '1 billion dong'. Daar schrokken we toch wel even van, want dat is ca. 40.000 euro. Dus wij riepen gelijk dat we de Nederlandse ambassade wilden bellen, omdat we 1. dat geld niet bij ons hadden en dat 2. niet wilden betalen. Gelukkig bleek (toen we de wetteksten te zien kregen) de Engelse lerares 'million'  ipv 'billion' te bedoelen, en ging het slechts om 40 euro. Dit hebben we gelaten betaald. We moesten eigenlijk het bedrag zelf op de bankrekening storten, maar dan zouden we 2 uur moeten wachten. De agenten stelden dus gelijk zelf al voor om het geld aan hen te geven, en dat zij het dan op de bankrekening zouden storten (of waarschijnlijk in hun eigen zak stoppen). Dat hebben we uiteindelijk toch maar gedaan. Het 'point of interest' bleek trouwens een betonnen bak met mineraalwater te zijn (en lag aan een andere weg dan op de kaart stond aangegeven). Dit zwembad hebben we maar links laten liggen: het had ons al genoeg geld gekost..

Lekkere koffie...
Vietnamezen hebben een koffiecultuur, dus wij drinken iedere dag een kopje.! Het is wel iets andere koffie dan in Nederland: megasterk... we drinken het dan ook met gecondenseerde zoete melk. In het noorden warm, en in het zuiden met ijs er in.! Je krijgt er standaard groene thee bij: ook deze is in het noorden warm en in het zuiden met ijs er in!

Warme thee en lauwe koffie

Koude thee en koffie!

Kerst en oudjaar
Vietnam blijkt een bijzonder katholiek land te zijn... We zien veel kerken (en kerststalletjes, waar dan ook regelmatig een kerstmannetje bij staat) en de kerkdiensten worden goed bezocht. Een voor ons onverwachte kant van Vietnam.! Onze kerstdagen waren niet zo heel spectaculair: Heleen had nog een nasleep van diarree en de onszelf beloofde hotpot was niet verkrijgbaar in de plaatsen waar we 1e en 2e kerstdag waren... Maar we hebben wel een heus kerstoptreden gehad (paar dagen voor kerst) met dansende rendieren, kerstmannen en ook het dansje van Psy (gangnam style) werd opgevoerd in het aangezicht van Maria en de here Jezus.

Oudejaarsavond waren we in Hue. Hier hebben we onze welverdiende hotpot gehad en een bijzondere jaarwisseling gehad: met z'n 2'en met een biertje op het balkon van ons hotel uitkijkend over een stad zonder enkele vuurwerkknal... Het echte feest is hier 9 februari (maar dan zijn wij in Bangkok).












Phong Nha-Ke Bang National Park
In het kader van een rustdag hebben we weer een scooter gehuurd en zijn we naar het Phong Nha-Ke Bang National Park gereden. In dit park is een aantal gigantische grotten. Wij hebben Paradise Cave bezocht, een grot die pas recent is ontdekt en pas sinds 2011 toegankelijk is voor toeristen. Erg indrukwekkend! Het rijden met de scooter over de super rustige Ho Chi Minh Highway was ook super leuk.

Kerk en tempel langs Ho Chi Minh Highway

Hue, Hoi An en HCMC
De steden van Vietnam hebben zwaar te lijden gehad onder de oorlog. Gisteren hebben we het oorlogsmuseum bezocht in HCMC: drie verdiepingen vol verschrikkelijke foto's: vooral wat de dioxine bombardementen hebben gedaan, erg indrukwekkend. Gevolg van de oorlog is ook dat de steden vaak niet erg mooi zijn. In Hue hebben we de citadel bezocht: uit de reconstructievideo blijkt dat het voor de oorlog echt waanzinnig mooi moet zijn geweest. Nu nog steeds indrukwekkend. Hoi An was een echte backpackersplek: maar wel een relatief goed bewaard stadje met oude handelshuizen.

Een van de vele poorten in de citadel van Hue

Hoi An in de schemering

Drakenfontein in tuin van historisch gebouw Hoi An

Boot in haven Hoi An

Scooters....

De scooter is hier het vervoersmiddel: je kunt er je hele familie (2 ouders + 2 kinderen) op kwijt, je winkeltje, 5 m lange buizen op vervoeren, varkens, honden, 20 kippen of 30 eenden. Je kunt het zo gek niet bedenken of het past  op een scooter.! Het is helaas lastig om het allemaal vast te leggen: voor we onze camera aan hebben kunnen zetten, zijn ze alweer voorbij... Maar we hebben er toch wat op de gevoelige plaat gekregen!

Varkens..

Winkeltje

Plumau's

Vogeltjes (zijn Vietnamezen ook erg fan van, iedere woning of winkel heeft minstens een kooi)

Kippen (de eenden zijn leuker, zitten vanuit een soort boodschappentassen om zich heen te kijken)

Massief houten banken

Matrassen

De houtvoorraad

Geluidsinstallatie om de bierdrinkende terrasgasten te entertainen...

Overige foto's...

Fietsen langs kalkrotsen

Vrouwen en hun koopwaar

Iedereen staat versteld hoe lang Heleen is

Tandenstoken is iets wat iedere Vietnamees dagelijks doet: of je nu tanden hebt of niet

Hond wordt hier ook gegeten (wij hebben ons er niet aan gewaagd), maar alleen de tweede helft van de lunar month.

nog meer kalkrotsen

Ho Chi Minh leeft nog in alle harten

Visser

Vissersboot (klein)

Vissersboot (groot)

Het strand: ondanks dat het geen stralend weer was, was het wel 25 graden en hebben we gezwommen!

Op de thee bij een leraar Engels

Vietnamezen laten regelmatig hun oren schoonmaken, dus zo ook wij (in afwachting van een regenbui). Het voelt overigens alsof je bij de tandarts zit en is ook helemaal geen prettig gevoel!

In Vietnam doet men in principe niet aan het scheiden van afval. Alleen blikjes en petflessen worden ingezameld. De blikjes worden handmatig (vaak per stuk met een hamer oid) klein geslagen. In dit geval rijdt er een vrachtwagen overheen..

De favoriete keukentool van de Vietnamees is de schaar.! Daar kun je broodjes mee open knippen, gekookte eieren mee doormidden knippen, vissen schoonmaken, noem maar op...

De bewegwijzering is over het algemeen bijzonder goed en soms zelfs op de meter nauwkeurig

Ook scooters kunnen prima mee in de bus

In de sleeperbus. De bus waar we daadwerkelijk tijdens de nacht in zaten, was helaas wat ouder.

Er worden veel nieuwe tempelcomplexen gebouwd. Deze pagoda is nog maar net gereed...

Dat was het voor nu.! De komende maand fietsen we via de Mekong Delta en Cambodja (Ankor Wat) naar Bangkok. Vanaf daar nemen we het vliegtuig naar Mumbai voor onze laatste 4 weken.

Liefs Joost en Heleen