Lieve allemaal,
We zijn intussen in Kathmandu aangekomen en zijn hier nu samen met Yvo en Annieka, die ook een half jaar aan het rondreizen zijn.
De laatste anderhalve week Turkije hebben we nog steeds rustig aan gedaan, maar ook een aantal dagen gefietst. Vanuit Nederland waren de fietsschoenen en klikpedalen van Joost goed overgekomen, dus we durfden het weer aan. Helaas sloeg juist het weer om toen wij weer op de fiets stapten: de eerste dag bestond uit 40 km over de snelweg (inclusief klaverblad, er waren geen doorgaande kleinere wegen...), wind tegen, stromende regen en heuvels... Niet het ideale begin dus. Gelukkig werd het de dagen erna beter.
Wat ook erg leuk was, was dat het Offerfeest was.! We kregen wel erg vaak gratis thee, er waren meerdere mensen die het doorsnijden van de keel uitbeelden en na een paar geiten gezien te hebben die werden geslacht, begon er ons toch iets te dagen... Behalve het offerfeest, bleek het op de dag van ons vertrek ook nog eens een nationale feestdag te zijn (waarschijnlijk begin van de republiek oid, iig iets met Ataturk).
Al deze feestdagen dreigden nog roet in ons eten te gooien: omdat alle Turken onderweg waren, zat de veerboot naar Istanbul bom-en-bom vol. Gelukkig was er een extra boot ingezet en konden we zondagnacht overvaren, om dan maandag weer te vliegen.
In het vliegtuig naar Qatar zaten we met superrijke gezinnen in het vliegtuig (die in de wachtruimte ook nog aan het bidden waren, en van die witte jurken aanhadden met zo'n oliesjeik hoofddoek+band). In Qatar hoefden zij ook niet vanaf het vliegtuig met de bus naar de gate, maar kwam er een taxi... De vaders zaten overigens business class, de rest van het gezin economy. Een moeder en dochter en zoon zaten cvoor ons. Wat een verschikkelijk verwende mensen en onbeschoft tegen de stewardessen: toen de kip er niet lekker uitzag, moest er ineens worden geruild voor beef. Zoonlief bestelde in eerste instantie water, en toen hij dit kreeg aangereikt, wilde hij ineens sinaasappelsap... Ze vonden ons overigens ook erg stom: ze zaten alledrie helemaal naar achteren met de stoel, waardoor Heleens (lange) benen af en toe tegen de stoel van de moeder aanstoten. Dit heeft haar veel boze blikken opgeleverd...
Hier in Kathmandu 2 dagen tempels e.d. bekeken. We hebben nu besloten om toch gelijk te proberen een trekking te doen, met z'n 4-en. Joost heeft vandaag met een huisarts in Nederland gebeld over wat goed is. Mogelijk moet Joost de trekking voortijdig afbreken, maar we hopen uiteraard dat hij gewoon alles meeloopt... We lopen de trekking met gids en 2 dragers, erg luxe dus.! Een gids is echter verplicht. vanwege de vereiste permits.
We hebben een heel leuk trekkingbureau gevonden: iemand van de basisschool van Joost is getrouwd met een Nepali, die (ondermeer) een trekkingbureau heeft. We hebben gisteren met hun gezin (inclusief dochtes van zijn eerste gearrangeerde huwelijk en pleegkinderen) heerlijk gegeten.! Echt supe gastvrij. Waarschijnlijk gaan we vanaf mogen bij hen logeren, totdat de permits geegeld zijn en we kunnen vertrekken. Dit gezin doet naast het trekkingbureau ook veel vrijwilligerswerk: ze hebben een stichting die ervoor zorgt dat kinderen in Nepalese dorpen naar school kunnen. Voor meer info zie www.diyonepal.nl
Zie voor de rest de foto's.!
Liefs Joost en Heleen
We zijn intussen in Kathmandu aangekomen en zijn hier nu samen met Yvo en Annieka, die ook een half jaar aan het rondreizen zijn.
De laatste anderhalve week Turkije hebben we nog steeds rustig aan gedaan, maar ook een aantal dagen gefietst. Vanuit Nederland waren de fietsschoenen en klikpedalen van Joost goed overgekomen, dus we durfden het weer aan. Helaas sloeg juist het weer om toen wij weer op de fiets stapten: de eerste dag bestond uit 40 km over de snelweg (inclusief klaverblad, er waren geen doorgaande kleinere wegen...), wind tegen, stromende regen en heuvels... Niet het ideale begin dus. Gelukkig werd het de dagen erna beter.
Wat ook erg leuk was, was dat het Offerfeest was.! We kregen wel erg vaak gratis thee, er waren meerdere mensen die het doorsnijden van de keel uitbeelden en na een paar geiten gezien te hebben die werden geslacht, begon er ons toch iets te dagen... Behalve het offerfeest, bleek het op de dag van ons vertrek ook nog eens een nationale feestdag te zijn (waarschijnlijk begin van de republiek oid, iig iets met Ataturk).
Al deze feestdagen dreigden nog roet in ons eten te gooien: omdat alle Turken onderweg waren, zat de veerboot naar Istanbul bom-en-bom vol. Gelukkig was er een extra boot ingezet en konden we zondagnacht overvaren, om dan maandag weer te vliegen.
In het vliegtuig naar Qatar zaten we met superrijke gezinnen in het vliegtuig (die in de wachtruimte ook nog aan het bidden waren, en van die witte jurken aanhadden met zo'n oliesjeik hoofddoek+band). In Qatar hoefden zij ook niet vanaf het vliegtuig met de bus naar de gate, maar kwam er een taxi... De vaders zaten overigens business class, de rest van het gezin economy. Een moeder en dochter en zoon zaten cvoor ons. Wat een verschikkelijk verwende mensen en onbeschoft tegen de stewardessen: toen de kip er niet lekker uitzag, moest er ineens worden geruild voor beef. Zoonlief bestelde in eerste instantie water, en toen hij dit kreeg aangereikt, wilde hij ineens sinaasappelsap... Ze vonden ons overigens ook erg stom: ze zaten alledrie helemaal naar achteren met de stoel, waardoor Heleens (lange) benen af en toe tegen de stoel van de moeder aanstoten. Dit heeft haar veel boze blikken opgeleverd...
Hier in Kathmandu 2 dagen tempels e.d. bekeken. We hebben nu besloten om toch gelijk te proberen een trekking te doen, met z'n 4-en. Joost heeft vandaag met een huisarts in Nederland gebeld over wat goed is. Mogelijk moet Joost de trekking voortijdig afbreken, maar we hopen uiteraard dat hij gewoon alles meeloopt... We lopen de trekking met gids en 2 dragers, erg luxe dus.! Een gids is echter verplicht. vanwege de vereiste permits.
We hebben een heel leuk trekkingbureau gevonden: iemand van de basisschool van Joost is getrouwd met een Nepali, die (ondermeer) een trekkingbureau heeft. We hebben gisteren met hun gezin (inclusief dochtes van zijn eerste gearrangeerde huwelijk en pleegkinderen) heerlijk gegeten.! Echt supe gastvrij. Waarschijnlijk gaan we vanaf mogen bij hen logeren, totdat de permits geegeld zijn en we kunnen vertrekken. Dit gezin doet naast het trekkingbureau ook veel vrijwilligerswerk: ze hebben een stichting die ervoor zorgt dat kinderen in Nepalese dorpen naar school kunnen. Voor meer info zie www.diyonepal.nl
Zie voor de rest de foto's.!
Liefs Joost en Heleen
 |
| Zwemmen bij Dalyan met in de rots graftombes. |
 |
| Spelende kinderen in de katoenplukken |
 |
| Enorme monumenten ter nagedachtenis van een zware slag in Gallipoli tijdens de WOI. Dit is voor Turkije een belangrijk omslagpunt geweest vaan het Ottomaanse rijk (met sultan) naa republiek (onder leiding van Ataturk) |
 |
| Fietsen over de snelweg (gelukkig niet zo druk) |
 |
| Smullen van een geschonken watermeloen (een van de twee...) |
 |
| Feestdag |
 |
| Ontbijt met Yvo en Annieka op het dakterras |
 |
| Monkey temple in Kathmandu |
 |
| En hier de apen... deze apen hebben ons trouwens wel deels van de lunch bestolen! |
 |
| Dit Canadese meisje (met Nepalese ouders) was in de leer bij een klooster en heeft ons veel uitgelegd over het Boedhisme. |
 |
| Shiva en een deel van zijn gezin. |
 |
| Durbar square |
Ziet er allemaal weer erg interessant uit en zo te lezen hebben jullie het nog steeds erg naar jullie zin. Ik hoop wel dat Joost goed naar zijn lichaam luistert ook al wil hij nog zo graag. Veel succes en veel plezier!
BeantwoordenVerwijderenGr.
Kai