Manaslu en Tsum Valley

Beste mensen,
We zijn weer heelhuids terug van drie weken trekking rond de Manaslu en Tsum Vallei. Een super mooie trekking en alléén maar mooi weer (wel koud op hoogte, zeker 's nachts). Onze gok heeft goed uitgepakt: de teen van Joost heeft het allemaal doorstaan!

De Manaslu ronde is een 'opkomende' trekking: bij Annapurna is een weg gebouwd door het leger, waardoor de ronde minder aantrekkelijk is geworden. De naastgelegen Manaslu ronde is nu nog relatief rustig. Tot een paar jaar geleden kon deze trekking alleen met tenten worden gedaan, tegenwoordig zijn overal lodges. Voor het verkrijgen van de véle permits is een gids nodig, en vanwege de blessures in onze groep hadden we ook twee dragers. In totaal waren we dus met z'n zevenen.!

Nepal is trouwens een erg corrupt land: dit bleek ook bij het verkrijgen van de permits (door Shiva, directeur trekkingbureau). Bij binnenkomst werd de zogenaamde 'nice-to-meet-you drawer' opengetrokken. Pas als hier een zekere hoeveelheid geld werd gedoneerd aan de ambtenaar, kon je aan de beurt komen. Anders laten de ambtenaren je gewoon in de wachtruimte...

Om bij het begin van de trekking te komen, wachtte ons eerst een verschrikkelijke busreis: we hadden we een stoel, maar deze zijn niet gemaakt voor ons lange Hollanders. Bovendien viel de rugleuning van Heleen telkens naar achteren, dus heeft ze de hele reis (ca. 8 uur) in de 'brace houding' gezeten (leunend tegen de stoel voor haar). De bus was zeer overladen (de Nepali zaten op het dak) en dit was op de steile dirtroad met diepe afgronden toch best wel spannend: de bus helde regelmatig vervaarlijk de afgrond in...

Daarna volgde 19 dagen lopen:
Allereerst hebben we de Tsum Vallei bezocht: een gebied dat eeuwenlang enkel vanuit Tibet bereikbaar was en enkel door Tibetanen wordt bewoond, die volgens eeuwenoude Boeddhistische gebruiken leven. In dit dal liggen diverse bijzondere kloosters en de grote Boeddhistische nonnenleerschool, Rachen Gompa. De Tsum Vallei is sinds 2008 opengesteld voor toeristen en is daarom nog zeer authentiek. We hebben hier vele kloosters bezocht en ook in een klooster overnacht. Daarnaast hebben we bij mensen thuis geslapen, ook een hele ervaring.! We aten trouwens iedere dag vegetarisch: het is hier sowieso veiliger, maar bovendien doden de Boeddhisten geen dieren en eten ze alleen dieren die door ouderdom of ziekte zijn gestorven. Niet zo aantrekkelijk dus.

Een wat minder fijne ervaring was dat in één van de lodges onze gids niet in de keuken werd toegelaten: het eten bleek uiteindelijk toch niet goed bereid te zijn, en als eerste werd Yvo geveld door een heftige diaree-aanval, die vier dagen aan zou houden... Daarna volgden Joost en ook Annieka. (Heleen heeft het diareeloos volgehouden tot de laatste dag, maar werd uiteindelijk toch ook geveld).  

Na Tsum volgde de Manaslu zelf. We stijgen langszaam naar de Larkya La pas. Ter acclimatisatie bezoeken  wehet Manaslu Basecamp: op de kaart staat dat deze op 4400 m ligt, maar onze hoogtemeters en ook de GPS van een Rus geven aan dat het 4800 m is. Dat verklaart wel waarom de klim ons zo zwaar valt.! Maar we worden beloond met een super mooi uitzicht over de Manaslu en vele gletsjers. De klim naar de pas zelf (ruim 5000 m) valt daarna eigenlijk heel erg mee.!

Het laatste deel gaat over een deel van de Annapurna trekking: bijna laten we ons verleiden om het laatste deel per jeep af te leggen, maar uiteindelijk lopen we toch zelf in 2 dagen via de oude trekkingroute. Terug in Kathmandu worden we wederom warm onthaald door Ilse en haar man Shiva met een uitgebreide Dal Bhat.

Yvo en Annieka zijn er nu weer vandoor. Wij zijn nog een dagje langer in Kathmandu, omdat Heleen nog niet helemaal fit is. Morgen vertrekken ook wij weer op de fiets: naar Chitwan, een olifantenpark.!

Zie verder de foto's (een aantal foto's is door Yvo en Annieka gemaakt)

Liefs,
Joost en Heleen

 Benodigde hoeveelheid permits voor twee personen: 8!!

Opgepropt in de bus...

 Goederenvervoer kan op verschillende wijzen: door een drager

 Of door ezels (of yaks)

 Yvo en Joost proberen onze spullen te tillen (die verder door de dragers zijn gedragen..)

 Tibetaans jongetje draait aan gebedsmolen

 Tibetaanse Chorten in Tsum Valley

 Een lama (geestelijk leider)

 Homestay in Tsum Valley

 Onze 'crew': Gids Randrenja, drager Rajesh (tevens gids in opleiding) en drager Durka

 We krijgen witte sjaals mee om ons een goede reis te wensen

 Yak yak yak..!!

 Winkeltje onderweg

 Barbiehuis...

 De Manaslu!

 Manaslu Basecamp (4800 m)

 Onderweg naar de pas

 Grote gletsjers...

 Zodra we op het Annapurna deel komen, zijn er jeeps... Na 17 dagen geen auto te hebben gezien, toch wel even wennen.

 Oogsttijd: de hooibergen zijn mooie huisjes

Dal bhat bij de familie Sapkota bij 'thuiskomst'. 

Namaste.!

Lieve allemaal,
We zijn intussen in Kathmandu aangekomen en zijn hier nu samen met Yvo en Annieka, die ook een half jaar aan het rondreizen zijn.

De laatste anderhalve week Turkije hebben we nog steeds rustig aan gedaan, maar ook een aantal dagen gefietst. Vanuit Nederland waren de fietsschoenen en klikpedalen van Joost goed overgekomen, dus we durfden het weer aan. Helaas sloeg juist het weer om toen wij weer op de fiets stapten: de eerste dag bestond uit 40 km over de snelweg (inclusief klaverblad, er waren geen doorgaande kleinere wegen...), wind tegen, stromende regen en heuvels... Niet het ideale begin dus. Gelukkig werd het de dagen erna beter.

Wat ook erg leuk was, was dat het Offerfeest was.! We kregen wel erg vaak gratis thee, er waren meerdere mensen die het doorsnijden van de keel uitbeelden en na een paar geiten gezien te hebben die werden geslacht, begon er ons toch iets te dagen... Behalve het offerfeest, bleek het op de dag van ons vertrek ook nog eens een nationale feestdag te zijn (waarschijnlijk begin van de republiek oid, iig iets met Ataturk).

Al deze feestdagen dreigden nog roet in ons eten te gooien: omdat alle Turken onderweg waren, zat de veerboot naar Istanbul bom-en-bom vol. Gelukkig was er een extra boot ingezet en konden we zondagnacht overvaren, om dan maandag weer te vliegen.
 In het vliegtuig naar Qatar zaten we met superrijke gezinnen in het vliegtuig (die in de wachtruimte ook nog aan het bidden waren, en van die witte jurken aanhadden met zo'n oliesjeik hoofddoek+band). In Qatar hoefden zij ook niet vanaf het vliegtuig met de bus naar de gate, maar kwam er een taxi... De vaders zaten overigens business class, de rest van het gezin economy. Een moeder en dochter en zoon zaten cvoor ons. Wat een verschikkelijk verwende mensen en onbeschoft tegen de stewardessen: toen de kip er niet lekker uitzag, moest er ineens worden geruild voor beef. Zoonlief bestelde in eerste instantie water, en toen hij dit kreeg aangereikt, wilde hij ineens sinaasappelsap... Ze vonden ons overigens ook erg stom: ze zaten alledrie helemaal naar achteren met de stoel, waardoor Heleens (lange) benen af en toe tegen de stoel van de moeder aanstoten. Dit heeft haar veel boze blikken opgeleverd...

Hier in Kathmandu 2 dagen tempels e.d. bekeken. We hebben nu besloten om toch gelijk te proberen een trekking te doen, met z'n 4-en. Joost heeft vandaag met een huisarts in Nederland gebeld over wat goed is. Mogelijk moet Joost de trekking voortijdig afbreken, maar we hopen uiteraard dat hij gewoon alles meeloopt... We lopen de trekking met gids en 2 dragers, erg luxe dus.! Een gids is echter verplicht. vanwege de vereiste permits.
We hebben een heel leuk trekkingbureau gevonden: iemand van de basisschool van Joost is getrouwd met een Nepali, die (ondermeer) een trekkingbureau heeft. We hebben gisteren met hun gezin (inclusief dochtes van zijn eerste gearrangeerde huwelijk en pleegkinderen) heerlijk gegeten.! Echt supe gastvrij. Waarschijnlijk gaan we vanaf mogen bij hen logeren, totdat de permits geegeld zijn en we kunnen vertrekken. Dit gezin doet naast het trekkingbureau ook veel vrijwilligerswerk: ze hebben een stichting die ervoor zorgt dat kinderen in Nepalese dorpen naar school kunnen. Voor meer info zie www.diyonepal.nl

Zie voor de rest de foto's.!

Liefs Joost en Heleen

Zwemmen bij Dalyan met in de rots graftombes.

Spelende kinderen in de katoenplukken

Enorme monumenten ter nagedachtenis van een zware slag in Gallipoli tijdens de WOI. Dit is voor Turkije een belangrijk omslagpunt geweest vaan het Ottomaanse rijk (met sultan) naa republiek (onder leiding van Ataturk)

Fietsen over de snelweg (gelukkig niet zo druk)

Smullen van een geschonken watermeloen (een van de twee...)

Feestdag

Ontbijt met Yvo en Annieka op het dakterras

Monkey temple in Kathmandu

En hier de apen... deze apen hebben ons trouwens wel deels van de lunch bestolen!

Dit Canadese meisje (met Nepalese ouders) was in de leer bij een klooster en heeft ons veel uitgelegd over het Boedhisme.

Shiva en een deel van zijn gezin.

Durbar square