Lieve allemaal,
Onze derde etappe - Zuidoost-Azie - zit er alweer op. Tijd voor een update!
Cambodja is toch duidelijk een ander land dan Vietnam: ten eerste is het er veel rustiger, veel minder mensen. De verhouding scooter-auto is ook minder scheef. Het aantal 4wd-auto's is zelfs erg groot: dit zijn of mensen die voor een NGO werken, of Cambodjanen die via corrupte praktijken veel geld hebben verdiend... Het aantal NGO's is groot: borden met waterpomp gesponsord door ... Landmijnen geruimd door de Duitsers en de Japanners, Malaria aid door de Amerikanen, voedselprogramma door de EU en in de grotere plaatsen zijn veel restaurants gelieerd aan goede doelen. De Cambodjanen hebben dan ook vrij recent nog veel te lijden gehad onder de Khmer Rouge (Pol Pot en zijn 'brothers'). In Phnom Penh hebben we de beruchte gevangenis S21 bezocht, waar vele Cambodjanen wreed zijn mishandeld en vervolgens geexecuteerd (killing fields). Een erg trieste plek. Ook vreemd om dan in Noord-Cambodja het huis van 'brother number 5' te kunnen bezoeken (toegang $2), en te lezen dat deze man nog vereerd wordt (zijn ziel deelt schijnbaar winnende loterij-loten uit...) terwijl hij ook vele gruweldaden op zijn geweten heeft.
Het oude Khmer Koninkrijk - Angkor Wat
Vanuit Phnom Penh zijn we in een aantal dagen naar Siem Reap gefietst, vanuit waar een omvangrijk gebied met oude tempels, waarvan Angor Wat de bekendste is. Jaarlijks komen hier meer dan een miljoen mensen op af, dus we waren niet de enigen... Maar mooi was het zeker: we hebben er een avond en een hele dag rondgefietst en verscheidene tempel-ruines bezocht. Erg indrukwekkend. Vervolgens zijn we naar het noorden gefietst en hebben daar ook nog een tweetal tempels bezocht: bij Beng Mealea wanen we ons in een decor van Indiana Jones: de tempel is deels overgroeid met prachtige bomen. De andere tempel - Prasat Preah Vihear - ligt in een stukje betwist gebied. Het Haagse Internationale gerechtshof heeft hier nog een uitspraak over gedaan, waar de Thai het niet helemaal mee eens zijn... Op dit moment is de tempel alleen vanuit Cambodja te bereiken. Er lopen vele militairen rond, die van de meeste bezoekers een pakje sigaretten toegeworpen krijgen. Wij waren met de fiets omhoog gereden: een deel van de weg is vernieuwd en prima te berijden, maar het laatste deel gaat over de oude weg en die is echt megasteil (ik denk wel 25%). Die hebben we moeten lopen... De militairen vonden ons toch wel weer zo interessant (of vreemd) dat we geen sigaretten of dollars hoefden uit te delen.
Chillen in Thailand
Uiteindelijk zijn we redelijk zuidelijk in Cambodja de grens naar Thailand overgestoken. Bij de grens stonden veel 'foute' mannen die een zogenaamde visumtrip naar Cambodja maakten, omdat een Thaise visum was verlopen. Het verkrijgen van ons eigen visum was ook wat vaag: Joost hoefde alleen maar een formulier in te vullen, Heleen moest ook een kopie van haar paspoort en een pasfoto inleveren. Maar uiteindelijk konden we ook hier zonder extra dollars te betalen de grens over.
Voordat we naar India afreisden, wilden we onze benen even goed rust geven. We hebben daarom de boot genomen naar het ooit idyllische Ko Samet. Dit eiland vlakbij Bangkok heeft een aantal witte stranden en is nu volgebouwd met allemaal resorts. Wij hebben uiteindelijk een leuk resort gevonden en hebben ons 2,5 dag lang weten te vermaken met naar het strand lopen, zwemmen, lezen en eten. De avonden werden opgeleukt door spectaculaire vuurshows op het strand. Op het vaste land bleek in de supermarkt vers Duits, Zwitsers en Zweeds brood verkocht te worden: gebakken door plaatselijke Zwitsers, Duitsers en Zweden (die getrouwd zijn met een Thaise). Na een paar maanden 3x per dag uit eten, vonden wij het heerlijk om brood te kunnen kopen samen met een pot pindakaas en een pot jam en dit voor ontbijt en lunch te eten.
Onze derde etappe - Zuidoost-Azie - zit er alweer op. Tijd voor een update!
Omdat de weersvoorspellingen voor de Mekongdelta niet zo goed waren, hebben we de delta maar gelaten voor wat die was en zijn we vanuit Ho Chi Minh City direct naar Cambodja gefietst, waar het een ware oven was... De grensovergang ging erg soepel: bij deze overgang hoefden we geen fooi aan de douaniers te geven om ons visum te krijgen (bij de meeste andere grensovergangen moet dat schijnbaar wel). Bij de grens werden we aangeschoten door geldwisselaars. Ze vroegen of wij onze Vietnameze Dongs wilden wisselen voor Dollars of Riel. Riel wilden wij wel, maar dollars??? We kwamen er al gauw achter dat het gebruik van dollars heel gewoon is in Cambodja: bij het pinautomaat kan je zelfs alleen dollars pinnen. En ze gebruiken beide valuta gewoon door elkaar heen!
Cambodja en de rode Khmer
Cambodja is toch duidelijk een ander land dan Vietnam: ten eerste is het er veel rustiger, veel minder mensen. De verhouding scooter-auto is ook minder scheef. Het aantal 4wd-auto's is zelfs erg groot: dit zijn of mensen die voor een NGO werken, of Cambodjanen die via corrupte praktijken veel geld hebben verdiend... Het aantal NGO's is groot: borden met waterpomp gesponsord door ... Landmijnen geruimd door de Duitsers en de Japanners, Malaria aid door de Amerikanen, voedselprogramma door de EU en in de grotere plaatsen zijn veel restaurants gelieerd aan goede doelen. De Cambodjanen hebben dan ook vrij recent nog veel te lijden gehad onder de Khmer Rouge (Pol Pot en zijn 'brothers'). In Phnom Penh hebben we de beruchte gevangenis S21 bezocht, waar vele Cambodjanen wreed zijn mishandeld en vervolgens geexecuteerd (killing fields). Een erg trieste plek. Ook vreemd om dan in Noord-Cambodja het huis van 'brother number 5' te kunnen bezoeken (toegang $2), en te lezen dat deze man nog vereerd wordt (zijn ziel deelt schijnbaar winnende loterij-loten uit...) terwijl hij ook vele gruweldaden op zijn geweten heeft. 
Vanuit Phnom Penh zijn we in een aantal dagen naar Siem Reap gefietst, vanuit waar een omvangrijk gebied met oude tempels, waarvan Angor Wat de bekendste is. Jaarlijks komen hier meer dan een miljoen mensen op af, dus we waren niet de enigen... Maar mooi was het zeker: we hebben er een avond en een hele dag rondgefietst en verscheidene tempel-ruines bezocht. Erg indrukwekkend. Vervolgens zijn we naar het noorden gefietst en hebben daar ook nog een tweetal tempels bezocht: bij Beng Mealea wanen we ons in een decor van Indiana Jones: de tempel is deels overgroeid met prachtige bomen. De andere tempel - Prasat Preah Vihear - ligt in een stukje betwist gebied. Het Haagse Internationale gerechtshof heeft hier nog een uitspraak over gedaan, waar de Thai het niet helemaal mee eens zijn... Op dit moment is de tempel alleen vanuit Cambodja te bereiken. Er lopen vele militairen rond, die van de meeste bezoekers een pakje sigaretten toegeworpen krijgen. Wij waren met de fiets omhoog gereden: een deel van de weg is vernieuwd en prima te berijden, maar het laatste deel gaat over de oude weg en die is echt megasteil (ik denk wel 25%). Die hebben we moeten lopen... De militairen vonden ons toch wel weer zo interessant (of vreemd) dat we geen sigaretten of dollars hoefden uit te delen. 
Langs de Thaise grens...
Omdat de Thai bij landgrensovergangen alleen 15-daagese visa verschaffen, zijn we vanuit het noorden van Cambodja een stuk parallel aan de grens gefietst (eerst west, daarna zuid). Het gehele grensgebied ligt vol met landmijnen (nog in de jaren 90 en mogelijk zelfs de jaren 00 daar neergelegd), dus even een plas doen in de berm was levensgevaarlijk. De wegen waren over het algemeen wel bijzonder goed: Chinese investeerders zijn nieuwe asfaltwegen aan het aanleggen. En omdat er bijna niemand rijdt, was dat heerlijk fietsen! Af en toe was het er wel letterlijk een oven: de agrariers zetten regelmatig stukken bos in de fik en met de droogte en de wind, willen deze branden groot worden en lang blijven branden.!
Chillen in Thailand
Uiteindelijk zijn we redelijk zuidelijk in Cambodja de grens naar Thailand overgestoken. Bij de grens stonden veel 'foute' mannen die een zogenaamde visumtrip naar Cambodja maakten, omdat een Thaise visum was verlopen. Het verkrijgen van ons eigen visum was ook wat vaag: Joost hoefde alleen maar een formulier in te vullen, Heleen moest ook een kopie van haar paspoort en een pasfoto inleveren. Maar uiteindelijk konden we ook hier zonder extra dollars te betalen de grens over.
Voordat we naar India afreisden, wilden we onze benen even goed rust geven. We hebben daarom de boot genomen naar het ooit idyllische Ko Samet. Dit eiland vlakbij Bangkok heeft een aantal witte stranden en is nu volgebouwd met allemaal resorts. Wij hebben uiteindelijk een leuk resort gevonden en hebben ons 2,5 dag lang weten te vermaken met naar het strand lopen, zwemmen, lezen en eten. De avonden werden opgeleukt door spectaculaire vuurshows op het strand. Op het vaste land bleek in de supermarkt vers Duits, Zwitsers en Zweeds brood verkocht te worden: gebakken door plaatselijke Zwitsers, Duitsers en Zweden (die getrouwd zijn met een Thaise). Na een paar maanden 3x per dag uit eten, vonden wij het heerlijk om brood te kunnen kopen samen met een pot pindakaas en een pot jam en dit voor ontbijt en lunch te eten.
Op naar de laatste etappe
We zijn nu in Bangkok, fietsdozen regelen etc. Zondag vliegen we naar Mumbai. De bruiloft waar we heen zouden gaan, gaat helaas niet meer door (de bruid heeft er toch vanaf gezien...). Omdat wij al onze vliegtickets hadden geboekt, gaan we alsnog naar India: vanuit Mumbai nemen we de trein naar Goa om vanuit daar naar het zuiden te fietsen naar Kochi.
Liefs Joost en Heleen
 |
| Krokodil bij krokodillenfarm. Als deze krokodil groot is, wordt er een leren tas van hem gemaakt... |
