dinsdag 25 september 2012
polen, oekraine en roemenie
De eerste week zit er alweer op.! We zitten nu in Sighet in Roemenie, vanochtend zijn we de grens over gestoken.
Hier volgen kort een paar van onze avonturen... geen foto's helaas; ik schrijf dit op de ereader en die is niet zo geavanceerd...
- na bij de grens met oekraine plechtig te hebben beloofd voortaan een fiets douane te nemen (hier mochten alleen auto's), mogen we door...
- bij onze bivakplek ligt 's ochtends een hond, die ons ruim 50 km volgt! Later worden we gevolgd door een jongentje op de fiets, hij zegt geen woord, maar blijft meegaan tot wij hem naar huis sturen.
- na een prachtige nacht op een pas, volgt een helse afdaling... we doen 2 uur over 1,5 km. Gekapte bomen blokkeren de weg...
- Heleen krijgt jaren 70 kapsel in roemenie. De kapster vindt het net Barbie...
- Ontelbaar veel lada's en gaten in de weg...
Liefs Joost en Heleen
zaterdag 15 september 2012
banden vol met wind
Halo/Привіт/Alo/Здравейте/Merhaba/Namaste/你好/chào/สวัสดี/नमस्ते allemaal!
Jullie zien het: we gaan op reis! Maandagavond stappen we met volgeladen fietsen in Utrecht op de trein naar Warschau, om vanuit Polen verder te fietsen naar het zuiden, richting Istanbul, en dan verder in Azië. Heleen heeft een half jaar onbetaald verlof gekregen; ik ga er van uit dat ik daarna ook wel weer wat vind. Maar eerst staan ons dus nog wat avonturen te wachten. We hebben er erg veel zin in!
Tijdens onze reis houden we dit blog bij (hoewel dat in ieder geval in China niet mogelijk schijnt te zijn). In een eerder bericht staat ook de route op die we willen volgen, alhoewel de precieze uitvoering natuurlijk nog afhankelijk zal zijn van visa, zadelpijn en andere onvoorspelbaarheden.
Allemaal de hartelijke groeten en we hopen jullie na de reis weer te zien!
Groeten,
Heleen en Joost
En zoals skik al zong:
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo
Jullie zien het: we gaan op reis! Maandagavond stappen we met volgeladen fietsen in Utrecht op de trein naar Warschau, om vanuit Polen verder te fietsen naar het zuiden, richting Istanbul, en dan verder in Azië. Heleen heeft een half jaar onbetaald verlof gekregen; ik ga er van uit dat ik daarna ook wel weer wat vind. Maar eerst staan ons dus nog wat avonturen te wachten. We hebben er erg veel zin in!
Tijdens onze reis houden we dit blog bij (hoewel dat in ieder geval in China niet mogelijk schijnt te zijn). In een eerder bericht staat ook de route op die we willen volgen, alhoewel de precieze uitvoering natuurlijk nog afhankelijk zal zijn van visa, zadelpijn en andere onvoorspelbaarheden.
Allemaal de hartelijke groeten en we hopen jullie na de reis weer te zien!
Groeten,
En zoals skik al zong:
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo
Abonneren op:
Posts (Atom)